Υπάρχουν στιγμές στη ζωή μας που κάποιοι άνθρωποι, χώροι ή ιδέες μας εμπνέουν και μας επηρεάζουν με τέτοιο τρόπο που καταλήγουμε να βλέπουμε διαφορετικά τα πράγματα. Σίγουρα θα σας έχει τύχει και εσάς!
Σήμερα θέλω να σας μιλήσω για μια τέτοια περίπτωση και συγκεκριμένα για το παραμικρό, ένα εργαστήρι δημιουργίας και μάθησης που βρίσκεται στην Άνω Πόλη, στη Θεσσαλονίκη, και δημιουργήθηκε από τον Κίμων Καμπουρόπουλο το 2012.
Σύμφωνα με τον Κίμων «Το παραμικρό ως χώρος δημιουργίας και μάθησης φιλοδοξεί να γίνει το αγαπημένο στέκι, μεγαλύτερων και μικρότερων που αναζητούν διέξοδο στην καθημερινότητά τους μέσα στην πόλη – ένας χώρος καλλιέργειας της δημιουργικότητας και σύνδεσής της με κάθε διάσταση της ζωής, ακόμη και με αυτήν της μάθησης και της εργασίας.»
Για όσους έχουν επισκεφτεί το χώρο, τον νιώθουν πράγματι έτσι: σαν ένα αγαπημένο στέκι όπου μπορείς να ξεφύγεις από την καθημερινότητα, να πειραματιστείς με διαφορετικά υλικά και τεχνοτροπίες, να εμπνευστείς, να δημιουργήσεις, να μάθεις, να χαλαρώσεις, να κουβεντιάσεις, να αφουγκραστείς τον εαυτό σου.
Στο παραμικρό μπορείτε να βρείτε πολλά ενδιαφέροντα εργαστήρια για όλες τις ηλικίες: από ζωγραφική, ράψιμο, πλέξιμο, υφαντική, ξυλουργική έως εργαστήρια που έχουν σχέση με τη μάθηση, όπως νοητική χαρτογράφηση, συγκέντρωση και αποτελεσματική μελέτη, προετοιμασία για τις εξετάσεις στο Γυμνάσιο και στο Λύκειο κ.α.
Από την άλλη προσφέρονται και εποχιακά εργαστήρια για κατασκευή χαρταετού και λαμπάδων, για βαφή πασχαλινών αυγών αλλά και την «καλοκαιρινή παρέα» για τους έφηβους με μαγείρεμα, κατασκευές κ.α. Επιπλέον δίνει τη δυνατότητα για εναλλακτικά παιδικά πάρτι ενώ διατίθεται και ως χώρος για συναντήσεις, σεμινάρια κ.α.
Αυτό που με τράβηξε στην αρχή στο παραμικρό ήταν το γεγονός πως ο Κίμωνας είχε μια τελείως διαφορετική προσέγγιση όσον αφορά στο θέμα της δημιουργικής απασχόλησης των παιδιών (και όχι μόνο) από αυτό που έβλεπα ως τότε γύρω μου. Ήταν κάτι καινούργιο και καινοτόμο για την εποχή του -και γιατί όχι- και για την περιοχή. Μια φρέσκια ματιά, έξω από τα τετριμμένα και με τόλμη να υποστηρίξει το διαφορετικό: «Στο παραμικρό ενθαρρύνεται η έμφυτη περιέργεια για τον κόσμο γύρω μας και υποστηρίζεται η παρατήρηση και εξερεύνηση της αληθινής φύσης των πραγμάτων – πάντα με μια διάθεση παιχνιδιού.»(Κ.Κ.)
Και παρόλο που πέρασαν αρκετά χρόνια, πολλά εργαστήρια και πολλοί μικροί και μεγάλοι από το παραμικρό, αυτό δεν άλλαξε στη φιλοσοφία του, δεν υπέκυψε στις όποιες συγκυρίες και παραμένει αυθεντικό.
Το παραμικρό όμως δεν είναι μόνο ένας ζεστός, φιλόξενος, φτιαγμένος με πολύ μεράκι και αγάπη, χώρος δημιουργίας που φιλοξενεί ενδιαφέροντα εργαστήρια για μικρούς και μεγάλους – είναι κυρίως ένας χώρος που από μόνος του εμπνέει τη δημιουργικότητα: με τους πάγκους εργασίας του, με τα εργαλεία για την ξυλουργική, με τα γεμάτα υλικά ράφια, με τον αργαλειό, με την υπέροχη αυλή με τα φυτά και τη μικρή λιμνούλα με τα ψάρια… και όλα αυτά στεγασμένα σε ένα όμορφο ισόγειο διατηρητέο κτίσμα! Δεν είναι λοιπόν υπερβολή αν θα πω πως με το που μπαίνεις στο χώρο, σου ανοίγει η όρεξη και το πρώτο που θέλεις να κάνεις είναι να κάτσεις και να φτιάξεις κάτι με τα χεράκια σου.
Για μένα όμως, το παραμικρό σημαίνει και κάτι άλλο: είναι από τους δυο-τρεις λόγους που με βοήθησαν να ανακάμψω όταν βρέθηκα χωρίς αντικείμενο δουλειάς και ένιωθα σαν να μου είχαν κλέψει αυτό που είμαι. Έχω παρακολουθήσει αρκετά εργαστήρια, και εγώ και τα παιδιά μου, αλλά ήταν τότε που παρακολούθησα ένα εργαστήριο όπου κάθε εβδομάδα φτιάχναμε και από κάτι διαφορετικό. Πράγματα που μέχρι τότε μου φαινόντουσαν δύσκολα να κάνω, επειδή δεν είχα ασχοληθεί με αυτά τα υλικά ή τις τεχνοτροπίες, ξαφνικά απομυθοποιήθηκαν –τουλάχιστον όσον αφορά το τεχνικό κομμάτι. Και θεωρώ πολύ πετυχημένο αυτό που αναφέρει ο Κίμωνας, πως «Τα εργαστήρια προσφέρουν ευκαιρίες γνωριμίας και εργασίας με ποικίλα υλικά, εργαλεία και τεχνικές, και προσβλέπουν στην αλληλεπίδραση μεταξύ διαφορετικών τεχνών και ανθρώπων.»
Ανακάλυψα τελικά πως τα κατάφερνα μια χαρά, πως είχα δυνατότητες που δεν τις είχα υπόψη μου. Μπορεί να μη μου έβγαιναν όλα όπως τα ήθελα, αλλά είχα προσπαθήσει. Τι ικανοποίηση!
Και αφού τονώθηκε η αυτοπεποίθησή μου και άρχισα να πιστεύω στις ικανότητές μου, άρχισα να ψάχνομαι γενικώς: υπήρχαν κι άλλα πράγματα εκτός από τη δουλειά μου που μου έδιναν χαρά; Και έτσι ξεκίνησα να ράβω, να πλέκω, να φτιάχνω σημειωματάρια κλπ. (Η αλήθεια είναι πως όταν ασχολήθηκα με το πλέξιμο, το οποίο, πιστέψτε με, είναι η καλύτερη θεραπεία για ζόρικες στιγμές, τα υπόλοιπα μπήκαν στο περιθώριο.)
Αλλά ξέφυγα λιγάκι… Αυτό που ήθελα να πω, είναι πως το παραμικρό με ενέπνευσε να δοκιμάσω τις δυνατότητές μου και να πιστέψω σε αυτές. Εν ολίγοις μου έδωσε μια καινούργια προοπτική να βλέπω και να αντιμετωπίζω τα πράγματα, ζόρικα και μη.
Αυτός ήταν ο λόγος που ήθελα σήμερα να σας μιλήσω για αυτό το αγαπημένο μου στέκι: επειδή πιστεύω πως αξίζει την προσοχή μας (!) – και επειδή θέλω να πω και ένα μεγάλο ευχαριστώ!
Επικοινωνία:
το παραμικρό | Εργαστήρι δημιουργίας + μάθησης
Θεοτοκοπούλου 10, Άνω Πόλη, Θεσσαλονίκη
τηλ. 2314 314602 / 6978 226890 (Κίμων Καμπουρόπουλος)
Νέα στο: facebook
