Ένας παιδικός στρατός που στο διάβα του βομβαρδίζει το σπίτι, ισοπεδώνει τα έπιπλα, ξεσηκώνει όλη τη γειτονιά ενώ στην οπισθοχώρησή του αφήνει το απόλυτο χάος; Μια μαμά στα όρια της απόγνωσης, που αφού έχει αφιερώσει ώρες ατελείωτες να ετοιμάζει εξαιρετικά εδέσματα, γλυκά ή και τούρτα καλείται τώρα να αφιερώσει άλλες τόσες στο συμμάζεμα, σκούπισμα και στην εκ νέου διακόσμηση του σπιτιού;
Χαχα, σας θυμίζει κάτι; Δεν το κρύβω, έτσι ένιωθα και εγώ μετά τα πρώτα δυο-τρία πάρτι γενεθλίων της κόρης μου. Και ήμασταν και από τους τυχερούς, γιατί ήταν καλοκαίρι και είχαμε την πολυτέλεια να τα γιορτάζουμε έξω και έτσι γλίτωνα τουλάχιστον το κομμάτι της διακόσμησης. Αλλά όχι του πηγαινέλα, καθώς ξέχασα το κομμάτι του σερβιρίσματος. Παιδιά και γονείς, καμιά 30-40 άτομα στην αυλή, σερβίρισμα, κουβεντούλα, καφέ, παιδιά να τσιρίζουν, μουσική στη διαπασών, όλοι ευχαριστημένοι, όλα τέλεια! Όλοι; Τέλεια;
Θα ομολογήσω: όχι για μένα. Αυτό που θυμάμαι από αυτά τα πάρτι είναι κούραση, άγχος αλλά και -λυπάμαι που το λέω- μια ανακούφιση όταν τελείωναν. Μετά το συμμάζεμα, φυσικά! Και αυτό με στενοχωρούσε. Δε λέω, ξέρω πως το σημαντικό είναι να το ευχαριστιούνται οι καλεσμένοι, αλλά αυτό δε σημαίνει πως η μαμά πρέπει να εξαϋλώνεται, έτσι; Μαγείρισσα, ζαχαροπλάστισσα, σερβιτόρα, καθαρίστρια, διακοσμήτρια, εν ολίγοις σουπεργούμαν! Ξανά! Και χαλάλι, αν το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό και το παιδί σου είναι ευχαριστημένο και ξέρεις πως όλοι πέρασαν καλά!
Αλλά εκείνο το παιδάκι που δε συμμετείχε; Και οι μεγαλύτεροι που είχαν μαζευτεί σε μια γωνιά και τα έλεγαν μεταξύ τους; Τα κορίτσια που ήθελαν να ακούσουν μουσική ενώ τα αγόρια ήθελαν να παίξουν μπάλα;
Κάποια στιγμή σκέφτηκα πως θα ήθελα να δοκιμάσω κάτι διαφορετικό, κάτι που θα ευχαριστούσε πραγματικά όλους: την κόρη μου, το πιο ντροπαλό παιδί, τα αγόρια αλλά και τα κορίτσια μέχρι –γιατί όχι- και εμένα. Και είπα να βάλω λίγο στην άκρη τα φαγητά και τους γονείς. Τα παιδιά όταν ξεθεώνονται πεινάνε τόσο που δεν δίνουν και τόση σημασία στο φαγητό. Κάτι απλό και εύκολο στην προετοιμασία θα τους ευχαριστήσει εξίσου. Και έτσι ξεκίνησα να οργανώνω τα πάρτι των παιδιών μου, ακολούθησε και ο γιος μου αργότερα, και από τότε τα ευχαριστιόμουν και εγώ. Όχι πως είχε λιγότερο κόπο ή δουλειά, αλλά αυτή τη φορά ήταν δημιουργική και σου άφηνε μια ικανοποίηση, χώρια η χαρά και προσμονή που νιώθεις κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας.
Και κοίτα να δεις, έφτασα στο σημείο να περιμένω με ανυπομονησία αυτά τα πάρτι και να τα σκέφτομαι από πολύ νωρίτερα, για να βρω ιδέες και να τα προετοιμάσω. Και το καλύτερο: πέρσι το καλοκαίρι άκουσα την παρέα της κόρης μου που πια μεγάλωσε –είναι 17 χρονών- να μιλάνε για αυτά τα πάρτι και να τα αναπολούν! Και σκέφτηκα, κοίτα να δεις, εκτός από το πάρτι δημιουργήσαμε και όμορφες αναμνήσεις! Και λέω δημιουργήσαμε, γιατί τα πάρτι τα προετοιμάζαμε μαζί με τα παιδιά μου, αφού, μην το ξεχνάμε, ήταν δικό τους το πάρτι. Όμορφες αναμνήσεις και για μένα λοιπόν!
Τα παιχνίδια που θα βρείτε εδώ είναι όλα παιχνίδια που παίξαμε στα πάρτι γενεθλίων των παιδιών μου και θέλω να τα μοιραστώ μαζί σας όπως τα παίξαμε εμείς ή ως πηγή έμπνευσης για να πάρετε ιδέες.
Οι θεματολογίες τους ταιριάζουν και σε αγόρια και σε κορίτσια, καθώς τα πάρτι μας ήταν συνήθως μικτά και τα παίζαμε μαζί χωρίς κανένα πρόβλημα. Αν ωστόσο κάποια θεματολογία δε σας ταιριάζει, πιστεύω πως μπορείτε εύκολα να τη προσαρμόσετε.
Όπως θα δείτε, υπάρχουν πολλές λεπτομέρειες και η αλήθεια είναι πως δυσκολεύτηκα λίγο στην προσπάθειά μου να είμαι όσο γίνεται πιο περιγραφική αλλά συνάμα και σύντομη για να μη σας κουράζω και αποθαρρύνω. Δεν ξέρω αν τελικά τα κατάφερα και γι’ αυτό θα χαρώ για οποιαδήποτε υπόδειξη, σχόλιο ή ερώτηση για να το βελτιώσω.
